اینکه من اصولا عاشق سالینجرم به کنار . اون چیزی که باعث شد من « فرانی و زوییِ» میلاد زکریا رو بخرم و نه ماله امید نیک فرجامو ، طرح جلد معرکه اش بود و بس (که تازه بعدا فهمیدم کاره کیه ) ... خود ترجمه گرچه به مذاقم خیلی خوش نیومد ولی به خاطر جلد از خریدنش پشیمون نیستم اصلا...
پ.ن: نمی دونم شاید این توضیح یه کمی زیادی باشه ، ولی باید بگم من از اون آدمایی ام که اگه قرار باشه بین فرم و محتوا یکیو انتخاب کنه ، بی برو برگرد به محتوا رای میده...حالا « تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل» !
پ.ن: این لینک واسه اونایی که عکس رو نمی بینن.